Μες της ζωής τα όμορφα σε κάθε αυγής παιχνίδια, μύρισα της ανάσας μου πόθους και μυστικά, σαν τα έθρεψα και τα αγάπησα σε κήπους απάτητους τα έβαλα να ανθίσουν κι αυτά με προικίσαν με στοιχεία κοσμικά.
Με αλήθειες απαράμιλλες και χρώματα απέθαντα ζωγράφισαν την πλάση και μένα σμίλευσαν με χώμα και νερό,
Φυσήξανε στο σκεύος μου και σάστισα σαν είδα, το φως να με ζεσταίνει και προτοέκλαψα ξανά.
Με μύρο και με γιασεμί με έλουσαν και με γητειές αρχαίες τον χρόνο μου ακύρωσαν και βρέξαν τα μάτια να δω αλήθεια αληθινά μακριά από της λήθης μου τα μίζερα σύννεφα.